Είστε έτοιμοι;
....οικοδεσπότης: Θεόφιλος Γιαννόπουλος.
Το «ζ μικρό» απευθύνεται σε αναγνώστες που…
… έχουν
ανεπανάληπτα ποιοτικό γούστο!
Υπάρχει κάποια από τις ιστορίες του βιβλίου, η οποία βασίζεται σε
πραγματικά γεγονότα;
Προφανώς η
δεύτερη ιστορία είναι καθαρά προϊόν μυθοπλασίας. Όσον αφορά τις υπόλοιπες
ιστορίες, η πρώτη, αυτή του μικρού δ., είναι βασισμένη και βαθιά επηρεασμένη
-μα αρκετά παραλλαγμένη- από την πρώτη ανάμνηση που έχω από τα βρεφικά μου
χρόνια, ενώ η τρίτη, αυτή του ενήλικα Δ., αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, μια ωδή
στα παιδικά χρόνια στο χωριό -αυτά που πέρασα εγώ μα και σχεδόν κάθε
παιδί της γενιάς που ανήκω, ίσως και των προηγούμενων.
Υπάρχει κάποιος από τους ήρωες της πλοκής που να σε δυσκόλεψε στην ανάπτυξή
του και γιατί;
Θα πω
κανείς, γιατί μιας και το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου είναι, κατά κάποιον
τρόπο, αυτοβιογραφικό, ήταν σαν να γράφω για στιγμές του εαυτού μου.
Πόσο καιρό σου πήρε ώστε να ολοκληρώσεις το «ζ μικρό»;
Το «ζ
μικρό» ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2017 και η πρώτη του μορφή, ολοκληρώθηκε τον
Ιούνιο του 2018. Περίπου οχτώ μήνες δηλαδή.
Το έγραψες σε μία συνεχόμενη χρονική περίοδο ή σε αποσπασματικές;
Αν θυμάμαι
καλά υπήρχαν διαστήματα που είτε δεν είχα πολύ χρόνο είτε καθόλου όρεξη, οπότε
θα πω αποσπασματικά. Το μεγαλύτερό του μέρος πάντως, και αυτό αφορά τη δεύτερη
πράξη του βιβλίου, γράφτηκε τα Χριστούγεννα 2017-18 στη Θεσσαλονίκη, όπου είχα
βρεθεί για τις διακοπές.
Ποιο πραγματικό πρόσωπο δε θα
έβαζες ποτέ ως ήρωα/ηρωίδα ενός έργου σου;
Οποιοδήποτε
φοράει εσπαντρίγιες και δεν του αρέσει η πίτσα!
Γιατί πιστεύεις πως πρέπει να διαβάσει κάποιος το «ζ μικρό»;
Καταρχάς
γιατί έχει φοβερό εξώφυλλο! Αν κρίνω από τον εαυτό μου, άπαξ και χορτάσει το
μάτι, όλα επακολουθούν με άμεση φυσικότητα και ο Γιάννης Τούσσας, που το
επιμελήθηκε, φρόντισε ώστε το μάτι, όχι απλά να χορτάσει αλλά, να
παραφουσκώσει! Εν συνεχεία, πιστεύω πως κάθε ένας που θα αποφασίσει να χαθεί
στις σελίδες του ζ μικρού, θα αναγνωρίσει τον εαυτό του, έστω και στο ελάχιστο,
είτε στους ήρωες είτε στα στιγμιότυπα τα οποία περιγράφονται.
Ποιος από τους ήρωές σου θα ήθελες να είναι πραγματικός;
Ελπίζοντας
πως δεν θα με περάσετε για σχιζοφρενή ή τρελό, θα αποκαλύψω πως το ζαρκ είναι
ένα πλάσμα υπαρκτό και, κατά κάποιον τρόπο… ζωντανό!
Αν είχες το δικαίωμα να σου πραγματοποιηθεί μια λογοτεχνική ευχή, ποια θα
ήταν αυτή;
Να μου
πήγαινε το τσιγκελωτό μουστάκι.
Υπάρχουν έργα σου τα οποία ξανακοιτώντας στο παρελθόν, θα ήθελες να μην
είχαν εκδοθεί;
Το «ζ
μικρό» είναι το πρώτο μου συγγραφικό έργο που βλέπω να εκδίδεται, συνεπώς,
ελπίζω στο μέλλον να μην κοιτάζω πίσω και να εύχομαι να μην είχε εκδοθεί!
Σε επηρεάζουν οι κριτικοί βιβλίων και οι αναγνώστες με όσα θετικά ή
αρνητικά σου μεταφέρουν για το έργο σου;
Η κριτική
είναι καλό να υπάρχει, είτε είναι θετική είτε αρνητική. Σίγουρα θα χυθεί
άσκοπο, ανούσιο δηλητήριο μα από τη στιγμή που έχεις καταφέρει κάποιον/-ους να
ασχολούνται μαζί σου, για έμενα η επιτυχία έχει πάρει ήδη υπόσταση.
Γράφεις βασισμένος στις δικές σου αφορμές ή στις ανάγκες της αναγνωστικής
αγοράς;
Το να
γράφει κάποιος σύμφωνα με τις ανάγκες τις αναγνωστικής αγοράς, είναι, ίσως, η
χείριστη αφορμή για να ξεκινήσει κάποιος να γράφει ένα έργο ή για να γίνει
συγγραφέας εν γένει! Οι ιδέες πρέπει να πηγάζουν μέσα από τον καθένα ξεχωριστά,
από τις εμπειρίες ή από τη φαντασία του. Ο καθένας πρέπει να γράφει για αυτό
που τον εκφράζει και στο είδος και ύφος που κατέχει και έχει διαμορφώσει, χωρίς
να προσπαθεί να υποδυθεί αυτούς που έχει για πρότυπα ή θαυμάζει. Η «φωνή» του
πρέπει να είναι αληθινή και να είναι η δική του!
Ποιες στιγμές αφιερώνεσαι στην συγγραφή;
Τον
παλιότερο καιρό προτιμούσα να γράφω βράδυ, συνήθως μετά τις έντεκα και τις
περισσότερες φορές με έπαιρνε το ξημέρωμα! Όμως οι καιροί, τα θέλω και οι
συνήθειες αλλάζουν κι έτσι, πλέον, έχω καταλήξει να προτιμώ να γράφω πρωινές
ώρες, κυρίως μεταξύ οχτώ με δώδεκα.
Μοιράσου μαζί μας ένα απωθημένο σου για κάτι που δεν κατάφερες ακόμη να
κάνεις.
Θα ήθελα
πολύ να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο και συγκεκριμένα με το σενάριο, μα είναι
κάτι που δεν σκοπεύω να κυνηγήσω στο άμεσο μέλλον, μιας και προέχουν άλλα.
Πόσο τελειομανής είσαι;
Με κλίμακα από
ένα μέχρι δέκα, θα πω «These
go to 11»!
Μελλοντικά σχέδια;
Υπάρχει ένα
καινούργιο βιβλίο στα σκαριά, μα είναι πολύ νωρίς ακόμη για να αποκαλύψω το
οτιδήποτε, καθώς και κάποιες σκόρπιες ιδέες οι οποίες αναμένουν τη σειρά τους
για να πάρουν μορφή και υπόσταση, όταν έρθει η κατάλληλη ώρα.
Σ' ευχαριστώ πολύ για
την εξομολογητική σου συνέντευξη Δημήτρη Κοντορούση,
κάθε επιτυχία εύχομαι στην λογοτεχνική σου διαδρομή!
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Δημήτρης Κοντορούσης ζει και εργάζεται στην Αθήνα όπου γεννήθηκε, μα
δεν μεγάλωσε… ποτέ. Παρά τη στασιμότητα της ηλικίας του, κατάφερε μετά
κόπων και βασάνων να ολοκληρώσει τις σπουδές του -κάπου όπου γύρω-γύρω
είχε θάλασσα, σε μία σχολή η οποία είχε τόση ποικιλία σε κατευθύνσεις
όση το μπριάμ σε λαχανικά- και εν συνεχεία να εργαστεί σε αντίστοιχο
τομέα. Μεγάλο ρόλο στη ζωή του παίζει η μουσική, η οποία καταφέρνει να
τον βγάζει από τη μόνιμη συνήθειά του να τα βλέπει όλα μαύρα,
προσθέτοντας μία έντονα πορφυρή νότα στην καθημερινότητά του.
"ζ μικρό" του Δημήτρη Κοντορούση
από τις Εκδόσεις Ελκυστής!
"Ξάφνου, μέσα στη φούρια του, το κορίτσι σταμάτησε και στάθηκε αντίκρυ
από το δημιούργημά του με ανοιχτό το στόμα. Και είδε ότι ήταν καλό.
«Είσαι πανέμορφος!» μουρμούρισε, μα το τέρας δεν αποκρίθηκε. «Είσαι
πανέμορφος, μ’ ακούς;» φώναξε τη δεύτερη φορά και ένα χαμόγελο έλαμψε
στο πρόσωπό της. «Θα σε φωνάζω Ένα!» είπε, μα το τέρας δεν αποκρίθηκε
και πάλι. Ο Miguel Cervantes, (1547-1616) αποτύπωσε με απίθανα εύστοχο
τρόπο την κατάντια του ανθρώπινου είδους, αναφέροντας πως «Ο καθένας
είναι όπως τον έφτιαξε ο Θεός, και συχνά πολύ χειρότερος.» Ο άνθρωπος
όντας από τη φύση του επιρρεπής σε ηθικά ολισθήματα, παροτρυνόμενος από
τον ναρκισσισμό και τη ματαιοδοξία του, ως επί το πλείστον καταλήγει
άδοξα ενταφιασμένος σε έναν απύθμενο λάκκο, τον οποίο σκεπάζουν
ασφυκτικά οι συνέπειες των πράξεών του.
Κάποιοι καταφέρνουν να αποδράσουν από αυτόν τον λάκκο, ωριμάζοντας· κάποιοι άλλοι, λιγότεροι, αργούν χαρακτηριστικά να μπουν, ενώ ένα φανταστικά μικρό ποσοστό, κάθεται αγέρωχο στην κορυφή, στα όρια της καθαγίασης, και κοιτάζει αφ’ υψηλού αηδιασμένο. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που καλούνται άνθρωποι, δεν ανήκουν σε καμία από τις προαναφερθείσες εξαιρέσεις"
Κάποιοι καταφέρνουν να αποδράσουν από αυτόν τον λάκκο, ωριμάζοντας· κάποιοι άλλοι, λιγότεροι, αργούν χαρακτηριστικά να μπουν, ενώ ένα φανταστικά μικρό ποσοστό, κάθεται αγέρωχο στην κορυφή, στα όρια της καθαγίασης, και κοιτάζει αφ’ υψηλού αηδιασμένο. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που καλούνται άνθρωποι, δεν ανήκουν σε καμία από τις προαναφερθείσες εξαιρέσεις"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου