Είστε έτοιμοι;
....οικοδεσπότης: Θεόφιλος Γιαννόπουλος.
1. Το έργο σου απευθύνεται σε αναγνώστες που…
Που τους αρέσουν τα παλιά καλοκαίρια,οι αρχαίοι μύθοι, οι παλιοί έρωτες,
που θέλουν να διασκεδάσουν διαβάζοντας...για να κλάψουν από νοσταλγία στο
τέλος.
2. Το βιβλίο σου γράφτηκε σε μία συνεχόμενη ή σε αποσπασματικές χρονικές
περιόδους;
Το έργο μου γράφτηκε συνεχόμενα, το κουβαλούσα διαρκώς στο μυαλό μου και
πολλές φορές διακτινιζόμουνα εκεί με την φαντασία μου.Αν το έχανα θα έπρεπε να
τηλεφωνήσω στο υπερπέραν για να ξαναπιάσω γραμμή.Χα χα χα...
3. Γιατί πιστεύεις πως πρέπει να διαβάσει ένας αναγνώστης το έργο σου;
Για να κάνει μια βουτιά στα γαλαζοπράσινα νερά του Αιγαίου!Και
αναδυόμενος να νιώσει την αναπάντεχη ευχαρίστηση που ένιωσε από την επαφή του
με το δροσερό νερό στην κάψα του μεσημεριού.
4. Πού αφιερώνεις το βιβλίο σου;
Το αφιερώνω στα μυρωμένα καλοκαίρια της νιότης μας, που γράφτηκαν σε
εξηντάρες κασέτες για να ακούγονται παράνομα και αναλογικά!
5. Γράφεις βασισμένος στις δικές σου αφορμές ή στις ανάγκες της αναγνωστικής
αγοράς;
Γράφω βασισμένος σε αυτά που βλέπω γύρω μου.Οι ''άλλοι'' είναι η αφορμή,
και η ανάγκη μου να περιγράψω αυτά που με αγγίζουν ευχάριστα ή
δυσάρεστα...είναι η αιτία.
6. Ποιες στιγμές αφιερώνεσαι στην συγγραφή;
Το μυαλό μου γράφει ενώ οδηγώ μέσα στο ατέλειωτο μαγγανοπήγαδο της πόλης,
μετά τα σημειώνω όλο μουτζούρες στο τετράδιο , τα ξαναγράφω ξανά και ξανά ώσπου
μόλις βάλω τέλος, τα μεταφέρω στον υπολογιστή.
7. Γνώρισέ μας τις δράσεις σου και το απωθημένο σου για κάτι που δεν
κατάφερες ακόμη να κάνεις.
Μου αρέσουν τα ταξίδια. Βέβαια δεν έχω καταφέρει ακόμη να ταξιδέψω στον
Αρκτικό κύκλο να δω το βόρειο σέλας, ούτε στην έρημο της Ιορδανίας σαν άλλος
Λώρενς της Αραβίας. Δεν τα έχω απωθημένα όμως, ελπίζω να τα κάνω στο μέλλον.
Δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια...
Μου αρκεί η ευτυχία του παρόντος.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την εξομολογητική σου συνέντευξη Δημήτρη Τσιχλάκη, κάθε επιτυχία εύχομαι στην λογοτεχνική σου διαδρομή!
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Δημήτρης Τσιχλάκης γεννήθηκε ένα βροχερό απόγευμα του Νοέμβρη του
1969. Είναι οδηγός ταξί και τα ποτάμια των δρόμων τον οδηγούν στις
λεωφόρους της φαντασίας. Ονειρεύεται, οδηγεί και σκαρφίζεται ιστορίες
καθώς παρακολουθεί τις ζωές των αγνώστων, που ξετυλίγονται μέσα και έξω
από τα τζάμια του αυτοκινήτου του σαν ταινία... Και κάπως έτσι ξεκινά
τις περιπέτειές του· λίγο αληθινές και λίγο ψεύτικες, όσο χρειάζεται για
να κάνουμε τη ζωή μας λιγάκι πιο γοητευτική. Η βάρδια είναι το χρονικό
σύνορο του ονείρου του...
Ένα παλιό ζεστό καλοκαίρι του ογδόντα, σ’ ένα μικρό
παραθαλάσσιο χωριουδάκι σε μια γωνιά της Ελλάδας, οι ζωές των χωρικών
και των παραθεριστών μπλέκονται σε κουβάρι από ένα απρόσμενο γεγονός,
που φέρνει στο φως αρχαίους μύθους και στο προσκήνιο νέους τσαρλατάνους. Μας
οδηγούν σε μυρωμένα, νοσταλγικά μονοπάτια, όπου ο έρωτας, η φιλία και
οι δεσμοί αίματος δοκιμάζονται στο γαϊτανάκι που υφαίνει το καλοκαιρινό
φως. Το καλοκαίρι αυτό είναι πολυπρόσωπο όπως το καρναβάλι. Μελωδικό σαν
το τραγούδι που φτιάχνει το κύμα. Μοσχοβολά ρετσίνι και αθωότητα. Είναι
ξεθωριασμένο σαν τα γαλάζια πολυφορεμένα πουκάμισα και μοναδικό όπως
είναι το αποτύπωμα του καθενός μας απάνω στη γη! Ποιμένες, τράγοι, ελιές
και πεύκα, πάθη και πόθοι, συκιές και αρχαία αγάλματα, πηγάδια που
αναβλύζουν δροσιά στον ήλιο του μεσημεριού… Μια γη της επαγγελίας, όπου
ζούμε μόνο μια φορά στη ζωή μας, όταν είμαστε πολύ νέοι και πολύ
παθιασμένοι για να την κατακτήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου