Παρουσίαση συμμετοχών του 1ου ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ BONSAISTORIES:¨Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΛΟΓΕΡΑΣ¨ - Καλλιόπη Δημητροπούλου

...ακολουθώντας την χρονική σειρά των διηγημάτων που έχουν κατατεθεί στην ιστοσελίδα bonsaistories.gr, σας παρουσιάζω το διήγημα με τον τίτλο ¨Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΛΟΓΕΡΑΣ¨ - Καλλιόπη Δημητροπούλου. Μπορείτε να ψηφίσετε αφήνοντας απλά το σχόλιο με την άποψη σας επισκεπτόμενοι την ιστοσελίδα bonsaistories.gr.-Δίνεται παραπομπή γι’ αυτό και στο παρόν άρθρο.-

¨Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΛΟΓΕΡΑΣ¨ - Καλλιόπη Δημητροπούλου

Φάνταζε επικίνδυνα όμορφη μέσα από τις μεταξένιες αποχρώσεις του διάφανου δαντελωτού κομπινεζόν. Οι χρυσοπράσινες μακριές πτυχώσεις του κυμάτιζαν στο σκοτάδι στους ρυθμούς της βραδινής αύρας, χαϊδεύοντας τα πόδια της. Στεκόταν στο ψηλό μπαλκόνι, αγέρωχη, γαντζωμένη για ώρες στα κάγκελα και απολάμβανε τη γοητεία του φεγγαρόφωτου.Σκιές σκοτεινές οι σκέψεις χαρακώνουν τις ραβδώσεις του μυαλού της. Εκείνη η ηχώ της φλογέρας -σαν ασυγκράτητο ερωτικό κάλεσμα- διατρυπά ωσάν στεντόρειος βόμβος, τους νευρώνες του εγκεφάλου της. Το σουραύλι του νεαρού από ψηλά το λόφο, δονούσε νυχτιάτικα τα ηχοκύματα, ταξιδεύοντας με τον αγέρα ως την πόλη. 

Ο ήχος δρασκέλιζε μελωδικά την αυλή της, διέσχιζε την μακρόσυρτη σκάλα και άγγιζε πλέον κάθε κύτταρο του κορμιού της. Λίγες νύχτες πριν, ο ίδιος ήχος, τη νανούριζε γλυκά και απολάμβανε τη θαλπωρή της ώρας που πλάγιαζε με τον άντρα της, ωσότου την επισκεφτεί ο Μορφέας. Από το σούρουπο που τον αντίκρυσε στο κτήμα, να παίζει με τη φλογέρα του εκείνο το ερωτικό άσμα, η καρδιά της άρχισε να πάλλεται. Κυματίζει μετέωρη στη δίνη της ονειρικής μελωδίας. 

Γίνεται η εύθραυστη κούκλα της παιδικής της ηλικίας και φτερουγίζει απείθαρχα στις προκλήσεις του ανυπότακτου έρωτα. Θυμάται τα λόγια της γιαγιάς της. «Τον έρωτα δεν τον διαφεντεύεις κόρη μου», της έλεγε στα παραμύθια.

Η φύση αρχίζει να αποπνέει μια μαγεία που τη συνεπαίρνει και αναστατώνει την ήρεμη και πειθαρχημένη ζωή της. Ο ερωτισμός από παντού διάχυτος, ξεχειλίζει. Τα δέντρα στον κήπο φαντάζουν γλυκές ονειρικές επιθυμίες, τα κατακόκκινα ρόδα αποπνέουν τρυφερά ερωτικά χάδια. Το φεγγάρι, καθρέφτης καθάριος στα λευκά καλντερίμια της μικρής πόλης, εξουσιάζει το ουράνιο στερέωμα. 

Η καθημερινότητα, οι ασχολίες του σπιτιού μετατρέπονται σε ασήμαντες και ανούσιες καθηλώσεις. Η οικογενειακή και η προσωπική της γαλήνη, τα ενδιαφέροντά της, μεταμορφώνονται σε εγκλωβισμένες φυσαλίδες που ασφυκτιούν μέσα σε εύθραυστη γυάλα.

«Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι γκρινιάζει κάποιος φωνογράφος», ακούγεται να παίζει από την πλατεία το ραδιόφωνο.

Για την συνέχεια της ιστορίας και συμμετοχή με σχόλιο στον διαγωνισμό πατήστε ΕΔΩ