Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Παρουσίαση συμμετοχών του 1ου ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ BONSAISTORIES: ¨ ΟΡΙΑ ¨ - Βασίλης Περιφάνης

...ακολουθώντας την χρονική σειρά των διηγημάτων που έχουν κατατεθεί στην ιστοσελίδα bonsaistories.gr, σας παρουσιάζω το διήγημα με τον τίτλο ¨ ΟΡΙΑ ¨ - Βασίλης Περιφάνης. Μπορείτε να ψηφίσετε αφήνοντας απλά το σχόλιο με την άποψη σας επισκεπτόμενοι την ιστοσελίδα bonsaistories.gr .-Δίνεται παραπομπή γι’ αυτό και στο παρόν άρθρο.-


¨ ΟΡΙΑ ¨ - Βασίλης Περιφάνης

Το δάχτυλό μου χτυπούσε ρυθμικά τη στιλπνή επιφάνεια του μπαρ, ακολουθώντας τη μπιτάτη μουσική που αντηχούσε στη μεγάλη αίθουσα. Έπιασα το ποτήρι μου με το δεξί και άρχισα να σιγοπίνω το ποτό μου, κοιτώντας κατάματα τα γεμάτα καθίσματα απέναντι.

Η γκαρσόνα ήρθε κοντά και ξαναγέμισε το ποτήρι, χαρίζοντάς μου ένα κάτασπρο χαμόγελο. Της το ανταπέδωσα, γέρνοντας ελαφρά το κεφάλι προς τα δεξιά, ρίχνοντάς της μια ματιά αξιολόγησης.
Ξαφνικά η γκαρσόνα έβγαλε ένα άγριο ουρλιαχτό, σήκωσε έναν τεράστιο μπαλτά και τον κατέβασε με δύναμη πάνω στο αριστερό μου χέρι.

Στριγκλιές ακούστηκαν απ’ τις πρώτες σειρές και όλοι σχεδόν πετάχτηκαν τρομαγμένοι, σηκώνοντας τα χέρια τους για να προστατευτούν από το αίμα που τινάχτηκε ολόγυρα. Αρκετοί άνοιξαν την πόρτα και έτρεξαν έξω. Οι περισσότεροι όμως έμειναν και γούρλωσαν τα μάτια τους για να δουν καλύτερα.

Το δάχτυλο χτύπησε ακόμα δυο φορές στην επιφάνεια του μπαρ και έμεινε ακίνητο. Το αριστερό μου χέρι από τον αγκώνα και κάτω, είχε κοπεί από το βαρύ μπαλτά της γκαρσόνας που ανάσαινε γρήγορα και κοιτούσε το κατόρθωμά της με τρελό βλέμμα.

«Αυτό ήταν το καλό μου κοστούμι!» της γκρίνιαξα, κάπως έντονα το ομολογώ. «Ας ελπίσουμε ότι δεν έγινε χειρότερη ζημιά!» συνέχισα κοιτάζοντας τους θεατές.

Αμέσως ένας προβολέας άναψε και έριξε το φως του πάνω μου, επικεντρώνοντας στο ακρωτηριασμένο μπράτσο μου. Επιφωνήματα ακούστηκαν από τους θεατές που έβλεπαν το κόκαλο να μεγαλώνει σιγά-σιγά και τη σάρκα να αναγεννιέται γύρω του. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, ακολούθησε η επιδερμίδα και ώσπου να αρχίσει να αναδομείται ο καρπός, άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες τριχίτσες στο μπράτσο.

Μετά από λίγα λεπτά η αναγέννηση του αριστερού μου χεριού είχε ολοκληρωθεί. Έβγαλα δύσκολα το δαχτυλίδι από το μεσαίο δάκτυλο του νεκρού χεριού και το πέρασα εύκολα στο νέο.

«Στην αρχή, τα δάχτυλα είναι πάντα πιο αδύνατα. Μετά όμως παχαίνουν ξανά…» έκανα δήθεν λυπημένος για την αδυσώπητη φύση.
Για την συνέχεια της ιστορίας και συμμετοχή στον διαγωνισμόμε σχόλιο πατήστε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου