Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Καληνύχτα Έρωτα. Γράμμα δεύτερο. Ημέρα Δευτέρα.




Καληνύχτα Αστέρι μου.

…κι είναι τα ταξίδια μαζί σου τόσο μακρινά που στην στείρα μοναξιά μου τα βλέμματα και τα χρώματα αλλάζουν, παίρνοντας τη θέση τους τα όνειρα που γεννάνε οι ψυχές μας.

 Έλα κοντά μου.


 Σύντομα θα βραδιάσει και θα ‘ρθουν κι άλλοι σαν του λόγου μας να ψιθυρίσουν τη χαρά τους σ’ εμάς που ακόμη έχουμε για ναό τον βραδινό ουρανό και κεριά τα φωτεινά αστέρια. Ήμουν μόνος πριν φανείς μα τώρα απ’ την χαρά μου σμιλεύω Ήλιους στο πρόσωπό σου χαϊδεύοντας Φεγγάρια. 

Πλησίασε. Σου δίνω δυό μάτια για να νοιαστείς και λίγο μελάνι για να εξομολογηθείς στο σκοτάδι μου.

Ποτέ δε μπόρεσα να μιλήσω όπως το ‘κανες εσύ. Ίσως να φταίει η μέρα που όλα τα δικάζει.

 Μπορεί και η νύχτα, που όλα τα αγνοεί. 

Ποιος να ξέρει καλύτερα αν όχι η αυγή….

Και το μόνο που σου ζητώ σήμερα όταν θα ξημερώνει, είναι ένα μικρό καρδιοχτύπι και μια ζεστή αγκαλιά. Ποτέ μη φύγεις. 

Στο πρώτο σου χαμόγελο μίσησα την μοναξιά για πάντα…..

©Θεόφιλος Γιαννόπουλος
©Φωτογραφία : Στράτος Γιαννόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου