Ανακρίνοντας την συγγραφέα Νατάσσα Καραμανλή!

Είστε έτοιμοι;

....οικοδεσπότης: Θεόφιλος Γιαννόπουλος

Η Νατάσσα Καραμανλή είναι μία συγγραφέας που δεν φοβάται να πειραματιστεί, να δημιουργήσει και να απορρίψει ότι της στενεύει τη ψυχή.

Κάνοντας μαζί της ατέρμονες συζητήσεις για την φύση των πάντων, έχω την εντύπωση πως το μελάνι της ελεύθερης βούλησής της δε στεγνώνει ποτέ. Με αυτό το προνόμιο πιστεύω πως ήρθε στη γη και το διαπιστώνω κάθε  που διαβάζω κάτι δικό της.

 

Κι είναι προνόμιο για έναν συγγραφέα να ξεχωρίζει από την δοτικότητα της σκέψης του, η οποία δε μπαίνει σε καλούπια και αντιθέτως αποζητά την κριτική, δίνοντας παράλληλα τροφή για συλλογισμό.  

Μα αρκετά μίλησα εγώ για την ίδια.

Καλώς ήρθες Νατάσσα στον λογοτεχνικό μας περίπατο. 

                                 Λογοτεχνικό Βιογραφικό

Η Νατάσσα  Καραμανλή  γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και κατοικεί μόνιμα. Ολίγον συγγραφέας, ολίγον θεατρική, ολίγον ποιήτρια. Μα πάντοτε υποταγμένη στις λέξεις. 

Συνεργασίες με τα περιοδικά  SOUL, Αλήθεια της Μακεδονίας, Upgrade και με το ηλεκτρονικό magazino Φυλλάδα (Fylada.gr).

Κείμενα της επίσης φιλοξενούνται στο maga.gr, στο thikfree.gr, και στο enfo.gr., στο info barrel (στα αγγλικά), στο βιβλιο.net., καθώς και σε λογοτεχνικά projects (25^η ώρα,  γραμμόφωνο)

Το εφηβικό μυθιστόρημα της «Το καλοκαίρι στον φάρο» τιμήθηκε με έπαινο, στον 59ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό  συγγραφής παιδικών βιβλίων, της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, το οποίο κυκλοφορεί σε έντυπο βιβλίο, από τις Εκδόσεις Μολύβι.

Το 2016 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μολύβι το συλλογικό έργο «Τέσσερα λεπτά» που ουσιαστικά αποτελεί μια ανθολογία ιστοριών με αφορμή το διαδικτυακό της  project (https://tesseralepta.wordpress.com/). Το 2017 το διήγημα της «Μην ανοίξεις το βιβλίο», συμπεριλήφθηκε  στην ανθολογία  «Τρόμος» των εκδόσεων «Ανάτυπο».

Ο  θεατρικός της μονόλογος «Το μπλουζ της Κυριακής», απέσπασε το Α’ βραβείο στον 4ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, διοργάνωσης του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος.

Διετέλεσε μέλος  της κριτικής Επιτροπής του 2ου Διαγωνισμού Διηγήματος Bonsaistories.

To  διήγημα της «Μάρτυρας μου το φεγγάρι» απέσπασε το 3^ο βραβείο στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «Λογοτεχνικές πένες 2016», από τις εκδόσεις Γράφημα. Πρόσφατα κατέκτησε το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης (Μ.Δ.Ε.)στην Θεατρική Αγωγή από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.

Το 2017 κατέκτησε το 3^Ο βραβείο ποίησης στον Στ’ παγκόσμιο ποιητικό διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού. 

Είναι μέλος του open think tank foundation «The Open Minds», τακτικό μέλος της Ε.Λ.Β.Ε.,  καθώς και ιδρυτικό μέλος της δράσης «το Ράφι της Αγάπης.», που δημιουργεί δανειστικές βιβλιοθήκες για άτομα με χρόνιες παθήσεις, προωθώντας την θεραπευτική ανάγνωση.  

 Ας αρχίσουμε λοιπόν την λογοτεχνική μας ανάκριση ....

Τί σε εκφράζει περισσότερο: Πεζός ή ποιητικός λόγος; 

Ανάλογα το έναυσμα της σκέψης και τη στιγμή. Ο ποιητικός λόγος αποτελεί ακόμα για μένα μια τεράστια πρόκληση και για τον λόγο αυτό, οι λέξεις μου σμιλεύονται αυτό το διάστημα, κατά το πρόσταγμά της ποίησης. Πέραν αυτού, αγαπημένα είδη πεζού λόγου παραμένουν το διήγημα, καθώς και η θεατρική συγγραφή. Ο αφηγηματικός λόγος μου δίνει το προτέρημα του χρόνου, η θεατρική γραφή το πλεονέκτημα της αμεσότητας, ενώ η ποίηση της επιλεκτικής αφαίρεσης. 

 

Η γραφή σου απευθύνεται σε αναγνώστες που…

Επιθυμούν να διερευνήσουν τον βυθό κι όχι την επιφάνεια των λέξεων. Σε αναγνώστες που  δεν αρκούνται σε τετριμμένες νόρμες και αναζητούν ένα περαιτέρω ερέθισμα διερεύνησης του εσωτερικού τους κόσμου. Σε αναγνώστες που αποποιούνται τις ταμπέλες, τα ευπώλητα, την έλλειψη διαφορετικότητας, το άσκοπο ξόδεμα των λέξεων. 

Ο τρόπος και ο χρόνος συγγραφής κάθε έργου σου;

Γράφω σχετικά γρήγορα, επιμελούμαι όμως αργά. Η συγγραφή ενός διηγήματος μπορεί να διαρκέσει από δυο ώρες έως και τέσσερεις ημέρες, επειδή η αρχική σύλληψη δεν συνάδει πάντοτε με το τελικό αποτέλεσμα. Δεν κάνω σκαριφήματα, ούτε προσχέδια για τα γραπτά μου. Η τεχνική μου είναι μάλλον ανορθόδοξη- αυτό μπορεί να σας το βεβαιώσει κάθε εισηγητής της συγγραφικής τέχνης- κι ακολουθεί την αυθόρμητη έμπνευση της στιγμής.  

Σε επηρεάζουν οι κριτικοί βιβλίων και οι αναγνώστες με όσα θετικά ή αρνητικά σου μεταφέρουν για το έργο σου; Πώς το χειρίζεσαι;

Ας ορίσουμε αρχικά τον όρο «κριτικοί». Αν εννοούμε αυτούς που διαβάζουν απλά ένα βιβλίο, ή ένα ποίημα και καταγράφουν σε ένα blog, ή site, καθαρά την προσωπική τους άποψη ως αναγνώστες, τότε όχι, σαφώς δεν με αφορούν, συνεπώς δεν με επηρεάζουν. Μόνον οι γνήσιοι αναγνώστες αποτελούν το κριτήριο, για μια θετική ή αρνητική κρίση και όχι κριτική, καθώς καλούνται να παραστούν παρόντες ως «μαιευτήρες» μιας πνευματικής γέννησης, αλλά δεν επιτελούν το μέτρο της έμπνευσης. Υποδεικνύουν, δεν καταδεικνύουν. Η έκθεση μου απέναντι στους αναγνώστες, μου δίνει το δικαίωμα να χειρίζομαι την μεταξύ μας επικοινωνία σαν μια ανθρώπινη και φιλικά προσκείμενη σχέση. 

Και τώρα τελευταία γνωρίσαμε και άλλη μια πτυχή του εαυτού σου, ως ραδιοφωνική παραγωγός! Πως προέκυψε; Πες μας λίγα λόγια για το ύφος της εκπομπής σου και το ραδιόφωνο που σε φιλοξενεί. 

Το ραδιόφωνο είναι πάθος. Μυστήριο και ψυχοθεραπεία. Είχα ασχοληθεί ενεργά στο παρελθόν και ομολογουμένως μου έλειπε αρκετά.  Η πρόταση ήρθε απροσδόκητα από ένα διαδικτυακό ραδιόφωνο της Αθήνας το DreamCityWebRadio (http://dreamcity.gr/ ) και έτσι άμεσα ορίστηκε και το ύφος, αλλά και το όνομα της εκπομπής. Η εκπομπή μου λέγεται «Στο Ράφι» είναι δίωρη και βγαίνει κάθε Παρασκευή στις 22.00μ.μ. Σκοπός της είναι να διευρύνει τα ποιοτικά μουσικά ερεθίσματα, αλλά να προσφέρει και θραύσματα σκέψεων σύγχρονων συγγραφέων και ποιητών. Με άλλα λόγια, μια κοιτίδα πολιτισμού. 

Είσαι ενεργό μέλος σε συλλόγους; 

Είμαι ιδρυτικό και διοικητικό μέλος του Συλλόγου «Το Ράφι της Αγάπης» και μέλος του Open Think Tank Foundation ” The Open Minds”. 

Ποια θέση έχει στη καρδιά σου «Το Ράφι της Αγάπης»; Μίλησέ μας γι' αυτό.

Την κεντρική, όπως κοιτάζουμε την αορτή, στα δεξιά. Θεωρώ ότι το «Το Ράφι της Αγάπης» ειδικά στον συγγραφικό χώρο, κατόρθωσε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, να γίνει αποδεκτό σε σημείο που ξεπέρασε τις αρχικές μας προσδοκίες, συνεπώς δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. 

Εν τούτοις αξίζει να αναφέρω τον σκοπό του, την δημιουργία δανειστικών βιβλιοθηκών, σε χώρους όπου εμπλέκονται ασθενείς με χρόνιες παθήσεις.  Με δύο κεντρικές δράσεις στο ενεργητικό του, στον ΣΟΨΥ Θεσσαλονίκης και τον Ξενώνα Καρκινοπαθών Πυλαίας Θεσσαλονίκης και επιμέρους μικρότερες δράσεις (τοπικές ή όχι) που στοχεύουν στην προώθηση της φιλαναγνωσίας και την διάδοση της αξίας της θεραπευτικής ανάγνωσης, «Το Ράφι της Αγάπης» αποδεικνύει περίτρανα ότι κάθε όνειρο, μπορεί να πραγματωθεί. Αρκεί να υπάρχει πρόσφορο έδαφος, αγάπη και σύμπνοια. 

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Αρχικά η έκδοση ενός έντυπου βιβλίου που είχα αμελήσει για καιρό.  Θα μου επιτρέψετε να μην προβώ σε περισσότερες λεπτομέρειες, καθώς η συγκεκριμένη έκδοση θα αποτελέσει μια ευχάριστη καινοτομία και γιατί όχι, έκπληξη στον χώρο των εκδόσεων. 

«Το Ράφι της Αγάπης», όπως προείπα, είναι και θα αποτελεί προτεραιότητα ανάμεσα σε όλες τις υπόλοιπες μου. Αυτό το διάστημα, ετοιμάζω πυρετωδώς για τον Δεκέμβριο την εκδήλωση θεσμό των  Open Minds «Η Νύχτα με τα Παραμύθια», με την σύμπραξη του δικού μου Συλλόγου «Το Ράφι της Αγάπης».    

Και για το τέλος, κάτι αναπάντεχα δημιουργικό και όμορφο, η σκηνοθεσία μιας θεατρικής παράστασης σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές, είπε ο Αλμπέρ Καμύ κι εγώ σκοπεύω να κυνηγήσω αυτό το έπαθλο. 

Σ’ ευχαριστώ Νατάσσα για την λογοτεχνική σου εξομολόγηση, κάθε επιτυχία εύχομαι στο συγγραφικό, πολιτιστικό και κοινωνικό σου έργο!

-Με όλη τη θετική μου ενέργεια,
Θεόφιλος Γιανννόπουλος