"Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ" - Ένα άρθρο της Κατερίνας Ραμανδάνη

.....της Κατερίνας Ραμανδάνη 

            Μια φορά κι έναν καιρό, σ΄ ένα Γαλατικό χωριό, κάπου στον Βορρά άναψε ο ήλιος της ελπίδας και ξεχύθηκε το πέπλο της ηρεμίας, λες και κάποιος μάγος πέταξε την χρυσόσκονή του και αυτόματα οι κάτοικοί του έγιναν όλοι τους καλοσυνάτοι και γαλήνιοι. Όλοι τους εκεί, αν κι ο καθένας τους είχε την δική του τρέλα και τον δικό του ιδιαίτερο χαρακτήρα, πάσχιζε για να προοδεύσει και να μεγαλουργήσει. Έτυχε και το χωριό να είναι ανάμεσα σε ένα καταπράσινο δάσος και σε μια διάφανη ήρεμη πλατιά θάλασσα. Μια ηρεμία και μια γαλήνη επικρατούσε παντού στο χωριό.

          Το όνομα του χωριού τότε το έλεγαν Καψόχωρα διότι επικρατούσε πολύ θερμότητα εκεί, ιδιαίτερα με τα καυτά καλοκαίρια του ανέβαινε ολοένα η ζέστη αλλά οι αλαφροΐσκιωτοι κάτοικοί του το ονόμασα Καψουρόχωρα διότι όποιος επισκέπτης πήγαινε εκεί σίγουρα θα ερωτευόταν. Ο Αστερίξ αμέριμνος καθόταν πάνω σε μια τεράστια πέτρα κοντά σε ένα ξέφωτο στη μέση του δάσους κι αγνάντευε τα κοτσίφια και τις πέρδικες που πετούσαν ανάμεσα στα φυλλοβόλα δέντρα και τα φουντωτά αιωνόβια πεύκα. Περίμενε τον φίλο του τον Οβελίξ αλλά αυτός είχε καθυστερήσει λίγο παραπάνω σήμερα...

Τι να του είχε συμβεί άραγε; Ίσως να ήταν χωμένος κάπου και να μάζευε μανιτάρια... Ξάφνου είδε μια σκιά από μακριά να έρχεται... Ο Οβελίξ έμοιαζε σαν χαμένος...

Παραμιλούσε κιόλας...

"Τι έπαθες Οβελίξ;"

"Ήρθε ένας ξένος στο χωριό", κόμπιασε.

"Και τι συνέβη λοιπόν Οβελίξ;"

"Να... Όλοι οι κάτοικοι υπέγραψαν ένα συμβόλαιο... Το υπέγραψα κι εγώ Αστερίξ και δεν θέλω καμία κουβέντα".

"Τι συμβόλαιο ήταν αυτό Οβελίξ;"

" Ένα συμβόλαιο "Ανάπτυξης"."

" Τι σημαίνει αυτό φίλε μου;"

" Σημαίνει πως θα πάψουμε πια να είμαστε φίλοι Αστερίξ"

"Και γιατί παρακαλώ, μήπως έχουμε μαλώσει και το ξέχασα;"

"Δεν είναι αυτό Αστερίξ".

"Τότε τι είναι;"

"Να πως να στο πω..." κόμπιασε."Εγώ έδωσα το κτήμα μου αντιπαροχή και σε έξι μήνες ο Εργολάβος θα μου παραδώσει ένα έτοιμο μικρό διαμέρισμα".

"Α....κατάλαβα" τραύλισε ο Αστερίξ.

"Αυτός ο ξένος έχει πολλά χρήματα και θα φτιάξει πολλά σπίτια...Θα γεμίσει η Καψόχωρά μας σπίτια ωραία, δεν θα ζούμε πια σε καλύβες".

"Και σε πόσο διάστημα είπες θα γίνει αυτό;"

"Σε έξι μήνες”.

 “Και συ που θα μένεις Οβελίξ εως τότε;"

"Μα σε σένα φυσικά, φίλε μου".

 "Όμως εσύ δεν με θεωρείς φίλο σου πια, διότι θα έχεις σπίτι μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα και εξάλλου δεν σηκώνεις και καμία κουβέντα επί του θέματος".

"Δυστυχώς", παραδέχτηκε θλιμμένος ο Οβελίξ.

"Τίποτε άλλο έχεις να μου πεις", ρώτησε ο Αστερίξ.

 "Ο ξένος είπε ότι επειδή θα αλλάξει μορφή όλο το χωριό με τις πολλές αντιπαροχές και θα εμφανιστεί η "Ανάπτυξη" θα αλλάξουμε και το όνομα του χωριού μας".

"Και πως θα το λέμε Οβελίξ;"

"Ο ξένος πρότεινε να το πούμε Πευκοχώρι επειδή έχει παντού τριγύρω του πεύκα".

Ο Αστερίξ έφυγε σκεφτικός, χωρίς να μιλήσει καθόλου στον φίλο του. Σ όλη την διαδρομή αναστέναζε... Φούσκωνε και ξεφούσκωνε...
Ήρθε η ρημάδα η "Ανάπτυξη"στο χωριό κι από τότε οι φίλοι έγιναν εχθροί, τα σπίτια φύτρωσαν σαν μανιτάρια, χάθηκε η πλούσια φύση, λες και πληγώθηκαν τα στοιχειά της, πάει κι η ψυχική τους ηρεμία, φόροι δυσβάσταχτοι τους έδεσαν τους λαιμούς, το υπέροχο δάσος το μπουρλώτιαζαν οι ξένοι κάθε χρόνο για να χτίσουν σπίτια και να έρθει κι άλλη "Ανάπτυξη", το γέλιο χάθηκε κι η καλοσύνη απ΄τα πρόσωπα όλων και στην θέση τους εμφανίστηκε η μοναξιά κι η θλίψη.Οι όμορφες ακτές κάθε χρόνο γεμίζουν από σκουπίδια που τα πετούν οι ασυνείδητοι ξένοι.
Και το χειρότερο απ΄όλα που έγινε σαν ήρθε η "Ανάπτυξη"....Οι άνθρωποι εκεί σταματήσαν να ερωτεύονται...καθώς όλα γίνονταν με συμβόλαιο πια, και δεν ήταν αληθινά.
Αποτέλεσμα φρικτό...Χάθηκε η ανθρωπιά και το φιλότιμο επειδή ο νεοπλουτισμός, ο φανταγμός και το "προσωπικό συμφέρον" αντικαταστάθηκαν σ΄ αυτό το όμορφο γαλατικό χωριό, το ΠΕΥΚΟΧΩΡΙ με τον ερχομό της...¨Ανάπτυξης" και της "προόδου..."

                                                                 .....της Κατερίνας Ραμανδάνη ©