Παρουσίαση συμμετοχών του 1ου ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ BONSAISTORIES: “ΑΝΙΜΟΜΙΝΑ” - Μίνα Ιωαννίδου

...ακολουθώντας την χρονική σειρά των διηγημάτων που έχουν κατατεθεί στην ιστοσελίδα bonsaistories.gr, σας παρουσιάζω το διήγημα με τον τίτλο  “ΑΝΙΜΟΜΙΝΑ” - Μίνα Ιωαννίδου. Μπορείτε να ψηφίσετε αφήνοντας απλά το σχόλιο με την άποψη σας επισκεπτόμενοι την ιστοσελίδα bonsaistories.gr.-Δίνεται παραπομπή γι’ αυτό και στο παρόν άρθρο.-

ΑΝΙΜΟΜΙΝΑ- Μίνα Ιωαννίδου

Στον ανεμόμυλό μου κατοικεί ένας ποιητής κι ένας παλιάτσος και ζουν μια ζωή σχεδόν αρμονική. Ο ποιητής φωλιάζει στο ακριανό σημείο των φτερών του ανεμόμυλου για να συνομιλεί με τα σύννεφα και να ταΐζει το φεγγάρι μέχρι να γίνει ολοστρόγγυλο. Ο παλιάτσος κουρνιάζει κάτω-κάτω στη ρίζα του ανεμόμυλου, για να είναι κοντά στην πόρτα της εξόδου, ώστε να μπορεί εύκολα να βγαίνει έξω και να εξασκεί τ’ ακροβατικά του. Αιώνιος δραπέτης ο πρώτος, έτοιμος για ισόβια δραπέτευση ο δεύτερος.

Ο ποιητής ξυπνά λίγο πριν βραδιάσει και κοιμάται λίγο πριν ξημερώσει. Ο κόσμος των ονείρων είναι ο φυσικός του κόσμος. Ο παλιάτσος ξυπνά αξημέρωτα, όπως ξυπνούν οι απλοί άνθρωποι οι μεροκαματιάρηδες για να πάνε στη δουλειά τους. Και κοιμάται πάλι νωρίς αποκαμωμένος από τα βάρη μην έχοντας κουράγιο συχνά ούτε να ονειρευτεί. Επειδή αυτό το ξέρει ο ποιητής, πάει και του συλλαβίζει στο αυτί όνειρα. Και τότε τα μάτια του παλιάτσου κάνουν ακροβατικά κάτω από τα κλειστά του βλέφαρα. Και μαγικά, σχεδόν ταχυδακτυλουργικά, το τρύπιο καπέλο του ποιητή αρχίζει να στροβιλίζεται και αυτός να ξεκαρδίζεται.

Υπάρχουν όμως και μαγικές στιγμές που είναι και οι δυο ξύπνιοι. Άλλοτε παίζουν κρυφτό με τον άνεμο κι άλλοτε κυνηγητό με τις πεταλούδες. Οι άνθρωποι που τους βλέπουν, κάποιες φορές παρασύρονται κι αρχίζουν κι αυτοί το παιχνίδι. Και κάποιες άλλες φορές τούς κοροϊδεύουν και φεύγουν μακριά, για να μην κολλήσουν την παράξενη αρρώστια τους. Δεν αντέχουν βλέπεις τον εαυτό τους ασθενή. Χωρίς σθένος δηλαδή.

Για την συνέχεια της ιστορίας και συμμετοχή με σχόλιο στον διαγωνισμό πατήστε ΕΔΩ